Khon Kaen en Chiang Mai

Inmiddels zitten we een paar honderd kilometer verderop, in Chiang Mai, maar we hebben een heerlijke tijd gehad in Ubon Ratchatani.

De eerste dag zijn we inderdaad naar een massagesalon geweest - op de fiets, heerlijk! Zo fijn om weer soort van snel ergens te zijn, en om wat wind te vangen onderweg. Fietsen waren alleen een beetje klein, al helemaal voor Tim, maar we keken het gegeven paard zeker niet in de bek en zijn er in Ubon dan ook elke dag met de fiets op uitgeweest. Het verkeer was vrij rustig, met uitzondering van sommige kruispunten, maar dan is het gewoon net als de binnenstad van Utrecht: beetje slalommen, beetje voorrang nemen, en je komt wel veilig aan de overkant. Enige wat wennen was, was het linksrijden/fietsen: we zaten nog regelmatig op de verkeerde kant van de weg.
De dag erop hebben we Ubon - eveneens per fiets - een beetje verkend: we hebben een bezoek aan het park en wat tempels gebracht. In het park waren de voorbereidingen voor de Candle Parade al in volle gang: met hamer en beitel werden de gigantische waxen bewerkt. Echt mooi waren ze nog niet, maar ik vermoed dat ze tegen de tijd van de Candle Parade ware kunstwerkjes zullen zijn; het zag er allemaal veelbelovend uit, in ieder geval.

De laatste dag hebben we het Ubon Ratchatani Art & Culture Centre bezocht. Het was best interessant om het een en ander te leren over Ubon (van geologie tot geschiedenis), maar /echt/ boeiend was het niet, dus we waren er vrij snel weer weg.
De rest van de dag hebben we besteed aan lui doen (want dat hadden we nog niet genoeg gedaan), en hebben we bij onze accommodatie kaartspelletjes gedaan.
Al met al hebben we bijzonder weinig gedaan in Ubon Ratchatani, en we vonden het dan ook wel eens tijd om door te gaan: de dag erna hebben we de bus gepakt naar Khon Kaen, een stadje in het noorden van de Isan.

De stad was niets bijzonders, behalve dan dat ze goed Engels spraken, omdat het een universiteitsstad is. De hotels die wij vonden waren allemaal van die fancy 25-verdiepingen wij-zijn-zo-duur-dat-we-beginnen-te-lachen-als-jullie-met-je-miezerige-backpacks-binnen-komen-lopen hotels met zwembad, spa en onwijs duur restaurant, dus al snel hadden we weer ons patroon van rondlopen tot we iets tegenkwamen opgepikt, wat - wederom - werkte: we werden benaderd door een Thaise jongen (man? student? Geen idee, laten we het houden op onder de 30), die, samen met een paar anderen, bezig was een guesthouse op te starten en ons tegen een lage prijs een kamer daarin aanbood (volgens mij de enige of een van de weinigen die af was - ze waren echt nog middenin de verbouwing). Wij hadden geen zin meer om verder te zoeken, kamer zag er goed uit, dus prima. Voor nu was het voornamelijk een bouwput, maar ik denk dat het een heel mooi plekje kan worden. Hoop voor ze dat het allemaal gaat lopen, waren aardige mensen.


Hoe dan ook, we hebben diezelfde avond nog een nachtbus naar Chiang Mai gepakt. We wilden eigenlijk eerst naar Sukhothai (zo'n 6 uur van Khon Kaen) en dan vanaf daar door naar Chiang Mai, maar de Thaise busbedrijven zijn niet slim en hadden alleen bussen richting Sukhothai die tussen kwart voor 3 en half 6 's nachts daar aankwamen. Verre van handig, dus toen hebben we maar de bus naar Chiang Mai gepakt. Die ging echter pas om 22:15 's avonds, en wij moesten om 6 uur ons guesthouse-to-be uit, dus toen hadden een paar uur tijd om te doden. Ik moet zeggen, we hebben die goed besteed, namelijk: League of Legends. Eyup, er was een heel gaaf internet/gamecafe, met gewoon 30-40 computers in twee rijen naast elkaar, en daar kon je voor zo'n 25 cent een uur op een pc - en een goede pc at that, met alle grote games erop, waaronder League. Uiteraard moesten we toen wel even spelen, want tja, we hadden onze backpacks bij en nog zo'n 3 uur de tijd voordat we richting het busstation moesten vertrekken, dus we vonden dit wel een goede oplossing :')

In Chiang Mai hebben we een gedeelde taxi (als in, met z'n 12en achterin een pick-up truck gepropt) gepakt richting het centrum, en daar op zoek gegaan naar een guesthouse. Dat hadden we, voor de verandering, vrij snel gevonden, maar helaas konden we daar maar 1 nachtje blijven, dus we zijn de volgende ochtend vertrokken naar een ander guesthouse.

We leren een hele hoop op deze reis. Een van de dingen die we opgestoken hebben: altijd de bedden checken voor je een kamer boekt.
We hadden nu een steen voor een matras (zonder overdrijving, het ding deukte niet eens in als je erop ging zitten. We hadden net zo goed op de grond kunnen liggen, behalve dat dat oppervlakte vies was en dit relatief schoon), dus we werden niet bepaald vrolijk wakker (slight understatement in mijn geval, ochtendhumeur + klotenacht is geen goede combinatie).
En zo begon missie nummer 3 voor een goed guesthouse vinden, die inmiddels, hopen we, geslaagd is: we hebben nu het volgende guesthouse geboekt, en deze keer zijn we zo slim geweest om te checken of het bed een beetje fatsoenlijk is, en de eigenaren niet het fantastische plan hadden om een slaapkamer te verlichten met een TL-buis (want dat maakt kamers oh zo gezellig, zoals we gezien hebben bij ons vorige guesthouse).

Verder hebben we tot nu toe nog weinig gedaan, maar dit is dan ook onze eerste dag in Chiang Mai waarop we niet net een zeer hobbelige busreis achter de rug hebben, dus ach. Morgen hebben Tim en ik een gescheiden programma: ik ga een kookcursus Thais volgen, en Tim gaat ziplinen door het oerwoud. Man-vrouwrolverdeling kan ons een schouderklopje geven.

Dit was het deel dat ik vorige keer niet kon uploaden (website deed het niet), volgende stuk volgt snel :)